Από τον δίσκο βινυλίου-αφιέρωμα στον Πέτρο,που εκδόθηκε από το Ιδρυμα Βυζ.Μουσικολογίας,με επιλεγμένα μέλη-συνθέσεις του,με χοράρχη τον αείμνηστο Αρχοντα Πρωτοψάλτη Θρ.Στανίτσα,παραθέτουμε κατωτέρω το απόσπασμα-μορφολογική ανάλυση γιά την σύνθεση του Πέτρου στον ύμνο της Κασσιανής,του Δ/ντου του Ι.Β.Μ χαλκέντερου και σεβαστού σε όλους μας καθηγητού κ.Γρ.ΣΤΑΘΗ.
""Το αφιέρωμα αυτό στον Πέτρο Πελοποννήσιο θα κλείσει η περιφημότερη σύνθεση,με την οποία είναι κυρίως γνωστός ο Πέτρος.Το τροπάριο της Κασσιανής,Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή.Θαρρώ πώς το περιστατικό αυτό καθεαυτό της πόρνης που σε μιά ύστατη προσπάθεια να εξιλεωθή άλειψε με πολύτιμο μύρο τα πόδια του Κυρίου,ο υψηλός ποιητικός λόγος της Κασσιανής και το μέλος του Πέτρου,συνυφάνθηκαν έτσι που δεν είναι εύκολο να πής ποιό στοιχείο απ'αυτά σε συγκινεί περισσότερο.Νομίζω πώς είναι αξεχώριστα πιά.Η σύνθεση αυτή αν συγκριθή με άλλα ιδιόμελα του αργού Στιχηραρίου του Χρυσάφη του νέου ή του Γερμανού Νέων Πατρών δεν είναι παρά ένα τροπάριο ανάμεσα στά χίλια οκτακόσια τόσα που αποτελούν το Στιχηράριο.Επειδή όμως δεν έμειναν στην πράξη από το παλαιό Στιχηράριο-γιά λόγους εκδοτικούς και μόνο- παρά μονάχα λίγα ιδιόμελα,η σύνθεση αυτή του Πέτρου ξεχωρίζει γιά νά'ναι έτσι και το μέτρο του μελωδικού πλούτου του αργού στιχηραρικού μέλους.Σε πολλά χειρόγραφα η σύνθεση συνοδεύεται απ' τη διασάφηση <<κατά παράδοσιν Δανιήλ Πρωτοψάλτου>>.Η ένδειξη αυτή μας χρειάζεται γιά να κάνουμε δικαιότερη αποτίμηση.Στη σύνθεση αυτή επικράτησε να ψάλλονται μονοφωνάρικα μερικές θέσεις. Είναι μία παράδοση της καλοφωνικής επιτηδεύσεως που επιζεί ακόμα. Η λέξη <<τα πλήθη>> πολύ επιτήδεια μελίστηκε με την εκτενέστερη θέση της Βυζαντινής μελοποιϊας που λέγεται <κολαφισμός>,γιά να τονιστή ακριβώς η έκταση και το μέγεθος του πλήθους των αμαρτιών. Οι λέξεις <μυροφόρου>-<έρως>-<εν παραδείσω>μελίζονται στο γλυκύ και ευφρόσυνο τετράχορδο του Α' ήχου.Οι χρωματικές εξ άλλου εναλλαγές που πυκνά εισάγονται γιά να τονίσουν το νόημα του κειμένου,την ασέληνη και ζοφερή νύκτα της αμαρτίας ή τους οδυρμούς και στεναγμούς της καρδίας και τα παρόμοια.Με την σύνθεση αυτή, οταν ψάλλεται κάθε Μεγάλη Τρίτη βράδι,ανασκιρτούν οι καρδιές των πιστών και συνευφραίνεται απ'το Υπερπέραν η ψυχή του μελωδού,του Πέτρου λαμπαδαρίου του Πελοποννησίου.
Η Βυζαντινή Μουσική γιά μας τους ορθόδοξους Ελληνες δεν είναι κάτι απολησμονημένο σε Μουσεία και Βιβλιοθήκες.Είναι η λατρευτική μας ανάσα,που έτσι μας την παρέδωκαν κι έτσι την ανασαίνουμε.Αλλοιώς νοιώθουμε ασφυξία.Σαν κάτι να μας δηλητηριάζει και την ορθοδοξία και την εθνική μας αυτοσυνειδησία.
Του Μεγάλου Διδασκάλου της ψαλτικής Τέχνης,Πέτρου λαμπαδαρίου της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας του Πελοποννησίου,ας είναι το όνομα αυτού εις μνημόσυνον αιώνιον.
Γρηγόριος Στάθης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου