Φθάνοντας στην Β' Κυριακή των Νηστειών, έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μια ακόμα σύνθεση του Διδασκάλου Πέτρου, το Ιδιόμελο “Χαλινούς αποπτύσας”, που ψάλλεται στον Κατανυκτικό Εσπερινό της ημέρας και είναι μελοποιημένο σε Ήχο Πλάγιο του Τετάρτου.
Η εισαγωγή στο μέλος, όπως και σε προηγούμενα Ιδιόμελα των Κατανυκτικών υπό του Διδασκάλου Πέτρου, είναι ομαλή και τοποθετημένη στο βαρύ τετράχορδο, μόνο που αυτή τη φορά απαντούμε πολύ νωρίς μια πτώση στον κάτω Δι προκειμένου να αποδοθεί η λέξη “αποπτύσας” σε μικρή μουσική έκταση, ακολουθεί δε μεταφορά στην βάση του Ήχου και στη συνέχεια στο οξύ τετράχορδο. Εκεί, με τη χρήση παραχορδής (φθορά του Δι του Πλ. Β' επί του άνω Νη) χρωματίζει τη φράση “τοις κτηνώδεσι”, δίνοντας ένα πλούσιο, έντονο χρωματικό άκουσμα, ενώ στη συνέχεια με χρήση φθοράς Πλαγίου του Δευτέρου επί του Δι, λύει την παραχορδή και συνεχίζοντας στον ίδιο Ήχο αλλά στη φυσική πλέον τονικότητα, αποδίδει έντεχνα την δεινή λέξη “αμαρτίας”.
Με στιγμιαία έντεχνη μεταφορά στον κυρίαρχο Ήχο του Ιδιομέλου, πίπτει και πάλι στον κάτω Δι και στη συνέχεια εναλλάσσει με περισσή μαεστρία τα ακούσματα του Λεγέτου, του Α΄ και του Πλ. Δ' για να πλέξει το μέλος μέχρι και την φράση “βεβαιούσης καρδίας” όπου και καταλήγει στην βάση του Ήχου. Αναφορά πρέπει να γίνει και στη δεύτερη συνεχή παραχορδή του μέλους, όπου με Πλ. Β' χρωματίζεται η δεινή φράση “ο τάλας εγώ” πίπτοντας χρωματικά έως την τονικότητα του κάτω Δι.
Στη συνέχεια, με μια ομαλότατη μεταφορά, και στη φράση “πάτερ αγαθέ” δημιουργεί άκουσμα Βαρέως εκ του Γα, σε μια έντονα διαφοροποιημένη θέση από το υπόλοιπο μέλος, για να καταλήξει και πάλι στον κυρίαρχο Ήχο και να οδηγήσει την πλοκή του μέλους στο οξύ τετράχορδο του Πλ. Δ' αποδίδοντας ηχηρά την επίκληση προς τον Θεό Πατέρα, ενώ στη συνέχεια επαναλαμβάνει εναλλαγές μεταξύ του Δ', του Α' και σε κάποια σημεία του Πλ. Α΄ για να καταλήξει στον κυρίαρχο Πλ. Δ' Ήχο και να ολοκληρώσει το μέλος με ομαλότητα και μελισματική απλότητα, όπως ακριβώς ξεκίνησε.
Πρόκειται για μια σύνθεση με πλούσιες εναλλαγές Ήχων, με χρήση φθορών αλλά και παραχορδών, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις. Κύριο χαρακτηριστικό της συνθετικής δεινότητας του Διδασκάλου Πέτρου που προβάλλεται μέσα από το παρόν Ιδιόμελο, είναι η φοβερή ικανότητα του στην εναλλαγή ακουσμάτων από Ήχο σε Ήχο με ομαλότητα, και σε μικρή σχετικά έκταση μέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου