Μια συνάντηση με τον Λαμπαδάριο Πέτρο

   

Τις ημέρες αυτές βρίσκεται στην Ελλάδα μια φίλη από τη Ρωσία, η Έλενα, για επαγγελματικούς λόγους. Βρέθηκε στη Λακεδαιμονα για να προσκυνήσει στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων Πάρνωνος κατά την πανήγυρη της 1ης Ιουλίου. Από βραδύς, με είχε ενημερώσει πως θα είναι μαζί της η πρώτη της ξαδέρφη με το σύζυγό της και πως θα ήθελαν να με γνωρίσουν και να πιούμε όλοι μαζί ένα καφέ. 

     Ανήμερα των Αγίων Αναργύρων, Παρασκευή 1η Ιουλίου το μεσημέρι, βρεθήκαμε σε κεντρική καφετέρια της Σπάρτης. Εκεί γνώρισα ένα γλυκύτατο ζευγάρι - την Όλγα και τον Σέργιο - και ο διάλογος γινόταν με βοήθεια της φίλης μου Έλενας που έκανε χρέη μεταφράστριας. Μετά το πρώτο καλωσόρισμα ξεκίνησαν οι συστάσεις. Για εμένα είχε μιλήσει στα ξαδέρφια της η Έλενα πριν να συναντηθούμε οπότε με τη σειρά mου ρώτησα με τι ασχολούνται. 

     Ο Σέργιος, γύρω στα πενήντα, καθηγητής λογοτεχνίας σε λύκειο της Ρωσίας και διαχειριστής εκπαιδευτικής ιστοσελίδας για τους μαθητές του με το όνομα "Οδυσσέας". Όταν τον ρώτησα γιατί διάλεξε αυτό το όνομα για την ιστοσελίδα του, ξεκίνησε χαμογελαστός μιαν απάντηση γεμάτη ιστορικές και μυθολογικές αναφορές από την αρχαία Ελλάδα, ικανές να με κάνουν να αισθάνομαι άβολα για τις ελλιπέστερες δικές μου γνώσεις!

     Κατόπιν ρώτησα την Όλγα με τι ασχολείται και μου απάντησε πως είναι μουσικός. Η μετάφραση της απάντησης έγινε από την Έλενα με ένα μυστηριώδες χαμόγελο. Το απόλυτο σοκ ακολούθησε αμέσως μετά. Η Όλγα σε άπταιστα ελληνικά με ρώτησε ευθέως αν ισχύει πως κάπου στην πόλη της Σπάρτης υπάρχει κάτι σαν κενοτάφειο του Πέτρου του Λαμπαδαρίου!!! Προφανώς εντυπωσιασμένος και ενθουσιασμένος, της απάντησα πως ο Διδάσκαλος Πέτρος καταγόταν από τη Λακεδαίμονα - το ήξερε ήδη - και πως δεν υπάρχει κενοτάφειο αλλά μια προτομή του στο πάρκο του Μητροπολιτικού Ναού. Η αντίδραση της ήταν να χτυπησει παλαμάκια και γελώντας σαν παιδί ζήτησε μετά τον καφέ να πάμε εκεί!
     Στην κουβέντα που ακολούθησε, έμαθα πως είχαν έρθει μέχρι εδώ οδικώς(!) από τη Μόσχα - 3.500 χιλιάδες χιλιόμετρα αποφεύγοντας να περάσουν μέσα από την Ουκρανία - και πως μετά θα πήγαιναν σε χωριό του Ταϋγέτου από τη Μεσσηνιακή πλευρά για να παραθερίσουν για το υπόλοιπο καλοκαίρι. Διαπίστωσα την αγάπη τους για την Ελλάδα - τον γνήσιο εκείνο ελληνικό πολιτισμό που εμείς τον απαρνούμαστε σαν πολυφορεμένο ένδυμα - και την σοβαρότητα με την οποία μελετούν ο Σέργιος την ελληνική λογοτεχνία και η Όλγα την βυζαντινή (ελληνική) εκκλησιαστική μουσική. Ο Σέργιος δεν μιλάει ελληνικά αλλά η Όλγα έμαθε τα λίγα μα σωστά ελληνικά της, σπουδάζοντας βυζαντινή μουσική στο Σχολείον Ψαλτικής στη Μόσχα με διδάσκοντα τον κ. Φωτόπουλο.

     Μετά τον μεσημεριανό καφέ πήραμε τα αυτοκίνητα και ανεβήκαμε στο πάρκο της Ευαγγελίστριας. Ο Όλγα ενθουσιασμένη αλλά με μια κάποια σεμνότητα, πλησίασε την προτομή του Διδασκάλου Πέτρου και δείχνοντας τα γράμματα διάβασε εκφώνως "Πέτρος Λαμπαδάριος ο Λακεδαιμόνιος 1730 - 1777". Ζήτησα να βγάλουμε όλοι μαζί μια φωτογραφία αλλά ντρεπόταν. Τελικά μετά από παρότρυνση του άντρα της, στάθηκε μαζί με την ξαδέρφη της και χαμογελαστές έβγαλαν μια φωτογραφία δίπλα στον Λαμπαδάριο Πέτρο.

Λίγο πριν αποχαιρετιστούμε μου ζήτησε ηχογραφήσεις. Νομίζοντας πως ζητούσε ηχογραφήσεις με έργα του Πέτρου, ξεκίνησα να της πως για τον ΟΦΕΛΠ. Με διέκοψε λέγοντάς μου πως ξέρει τον ΟΦΕΛΠ εδώ και χρόνια, πως έχει ακούσει όλες τις αναρτήσεις του ΟΦΕΛΠ και πως της αρέσει ιδιαίτερα ο Νεοχωρίτης! Εννοείται πως δεν της είπα τίποτε άλλο. Μοναχά αφού ανταλλάξαμε ευχές και χαιρετηθήκαμε, γύρισα χαμογελαστός προς την προτομή σαν να ήθελα να τον ευχαριστήσω και μια φράση πέρασε από το νου μου: "Παγκόσμιε Πέτρε!".

Ευάγγελος Θεοδώρου