-Από τον φίλο και μέλος του ομίλου Πρωτοψάλτη κ.Χρήστο Τσακίρογλου, λάβαμε και δημοσιεύουμε ευχαρίστως μία ενδιαφέρουσα άποψή του περί των συνθέσεων του Διδασκάλου Πέτρου.
Με αφορμή ένα σχόλιο σε μία ανάρτηση στο blog, έγραψα πέντε σκέψεις, τις οποίες αν θεωρείτε ενδιαφέρουσες δημοσιεύετε:
Καλή συνέχεια στο έργο σας.
Με αφορμή ένα σχόλιο σε μία ανάρτηση στο blog, έγραψα πέντε σκέψεις, τις οποίες αν θεωρείτε ενδιαφέρουσες δημοσιεύετε:
Οι συνθέσεις του Πέτρου, όπως αναφέρεται και σε μία εκ των αναρτήσεων, αποτελούν εν πολλοίς θύματα ενός παρελθόντος χρωματισμένου με έναν υποτιθέμενο ένθεο ζήλο, όπου μάλλον εγωκεντρικός ήταν και λόγω σεβασμού στα πρόσωπα δεν τολμάει εύκολα κανείς να το παραδεχτεί, δημόσια τουλάχιστον.
Η συγκρατημένες και σοβαρές ερμηνείες που παρουσιάζονται εδώ, αποδεικνύουν ότι μπορεί σήμερα να λείπει η φρεσκάδα του αρώματος της παράδοσης όπως σε άλλες εποχές με άλλους ρυθμούς ζωής, αλλά σίγουρα υπάρχει η θέληση να επανέλθει η ψαλτική σε μία λιγότερο μουσικοκεντρική ακουστικά μορφή και περισσότερο λειτουργική, εσωτερική και πνευματική, όπως ίσως να ήταν και η μορφή που θα επιθυμούσαν οι κλασικοί συνθέτες των ύμνων της Εκκλησίας μας, όπως ίσως μόνο ο Ναυπλιώτης από όσους έχουμε τουλάχιστον ακούσματα, έκανε πράξη ακολουθώντας αυστηρούς κανόνες επ’ αυτού, αν και δύσκολο να το πούμε, μιας και το υλικό που έφτασε στα χέρια μας σήμερα από τον εν λόγω μεγάλο πρωτοψάλτη, δεν είναι προϊόν ηχητικής καταγραφής των ύμνων από ακολουθίες.
Μία λατρευτική μουσική ενός δόγματος που διδάσκει τη νηστεία, την μετριοφροσύνη και την ισότητα όλων απέναντι στα μάτια του Θεού (παραδείγματα που ο Αρχηγός της πίστεώς μας δίδαξε και δεν θα έπρεπε να τα κρύβουμε επιμελώς πίσω από τους μουσικούς φθόγγους, εξυπακούεται ότι αυτή την διδασκαλία εκφράζει η μουσική μας), δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως βήμα για άκαιρους φωνητικούς κομπασμούς που ξεχωρίζουν τον ψάλλοντα από τον υπόλοιπο «απλό λαό», ούτε να προσομοιάζει με ανατολικίστικες μελωδίες, δυσπρόσιτες στο απαθές εκκλησίασμα, μέρος μίας μουσικής παραδόσεως η οποία πέραν του ότι δεν μπορούμε (οι Έλληνες) να κατανοήσουμε όσο πρέπει εφόσον δεν έχουμε ανατραφεί με αυτήν, δεν μας αφορά λειτουργιολογικά.
Ο Πέτρος ως βαθύς γνώστης και του κοσμικού μέλους της Ανατολής, μέσα από το έργο του δείχνει με τον πιο εμφανή τρόπο τον διαχωρισμό που πρέπει να διέπει τις μουσικές εκφράσεις των ερμηνευτών της Εκκλησιαστικής μελοποιίας, πράγμα που για το σχετικά μικρό της ηλικίας του, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τον καθιστά μία ιδιοφυία ανάμεσα στους μεγάλους Μαΐστορες και μελοποιούς της ψαλτικής τέχνης. Η ανάδειξη του έργου του αποτελεί τεράστια προσφορά για τους θιασώτες της ψαλτικής και σίγουρα ένα μάθημα ύφους και ήθους για όσους ασχολούμαστε με αυτήν. Θερμότατες ευχαριστίες σε όλους όσους προσφέρουν στον τομέα αυτόν.
Καλή συνέχεια στο έργο σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου